• 100 jaar Trekvogels - Jubileum boek

    Download hier het jubileumboek, 100 jaar Trekvogels. 

    Wil je graag een fysiek exemplaar? Het het gratis op te halen in het clubhuis!

  • Geschiedenis

    De eerste jaren (1922-1940)

    Op 8 april 1922 besluiten enige jongelui een voetbalvereniging op te richten. Zij zijn in “vergadering bijeen” onder de beukenboom op de hoek van de Postweg en de Broerdijk. Het eerste bestuur bestaat uit de heren B. Cornelissen (voorzitter) en J. van Megen
    (secretaris/penningmeester). De boreling wordt “Trekvogels” genoemd en groen-zwart worden de kleuren.

     

    1922, voetbalelftal van Trekvogels in het oprichtingsjaar.

    Eendrachtig en met eigen mankracht wordt een stuk grond gelegen aan de Postweg-Sleedoornstraat van akker tot “voetbalveld” omgetoverd. Trekvogels speelde in de beginjaren onder auspiciën van de N.V.B. en vanaf 1928 onder de vlag van de KNVB in het district Nijmegen, op zondag.

    1924, Trekvogels bestaat 2 jaar

    In 1928 verhuist Trekvogels naar het Hengstdal (tussen Berg en Dalseweg en Hengstdalseweg). Het Hengstdal blijkt een goed nest voor de Trekvogels. Het veld is beter bekend als de Hangmat. De jonge club is een geduchte tegenstander in Nijmegen en verre
    omgeving. In 1928 wordt het eerste elftal kampioen van de afdeling Nijmegen. Promotie naar de regionale afdeling van de KNVB volgt. Trekvogels speelt derde klasse tot aan mei 1940.

    1931, Trekvogels 1 is kampioen van de 4e klasse C op het veld “De Hangmat”. Op de achtergrond huizen op de Berg en Dalseweg.

    Rond de oorlogsjaren (1940 -1950)

    In mei 1940 gaat Trekvogels een fusie aan met een andere voetbalvereniging, “Oost Nijmegen”. Er is een tekort aan spelers bij beide verenigingen als gevolg van de mobilisatie en de oorlog. Onder de naam “TONC” (Trekvogels Oost Nijmegen Combinatie) wordt verder gevoetbald. De kleuren groen-zwart worden voor even vervangen door rood-wit.

    In de oorlog zijn diverse voetballers tewerkgesteld in Duitsland. Met de grootste moeite wordt de vereniging in leven gehouden.

    Na de oorlog (1946) wordt besloten om weer te gaan voetballen onder de naam “Trekvogels”. De club telt dan 130 leden en donateurs. De oude kleuren -zwart en groen- komen wel weer terug maar omdat na de oorlog alles schaars is en sportkleding niet te
    vinden, speelt Trekvogels tijdelijk in een wit shirt en een zwarte broek.

    In 1947 bestaat de club 25 jaar. Tijdens het feest is alcohol dan nog niet verkrijgbaar en voor sommigen zal het wel altijd een raadsel blijven waar de uitstekende stemming destijds aan te danken was. Trekvogels bestaat dan uit 3 senioren elftallen en 2 jeugdteams.
    Naast voetbal deden de Vogels in 1948 ook aan honkbal. Na een jaar spelen op Heijendaal gaat Trekvogels in 1950 weer opnieuw voetballen in Nijmegen-Oost. De voormalige “Biezenput”, het gebied waar de Kwakkenberg deel van uitmaakt, is door het oorlogsgeweld totaal vernield. Het terrein wordt heringedeeld, en omgevormd tot voetbalvelden. Op deze locatie wordt nu nog steeds gevoetbald door Trekvogels.

    De jaren vijftig en zestig

    Het zesde lustrum in 1952 wordt sportief gevierd met een gekostumeerde voetbalwedstrijd, een wedstrijd van veteranen en een jubileumwedstrijd tegen S.V. Nijmegen. Er wordt dan al gestart met een fonds voor het 40-jarig bestaan in 1962. De contributie wordt daartoe met twee cent verhoogd.

    Na ruim 20 jaar afdeling KNVB degradeert Trekvogels opnieuw naar de afdeling Nijmegen. Met enige moeite blijft het team vervolgens in de eerste klasse van de afdeling Nijmegen. Na promotiewedstrijden tegen Brakkenstein en Opheusden komt Trekvogels in 1955 weer terug in de regionale afdeling van de KNVB. Het seizoen 1958/59 vormt een dieptepunt voor Trekvogels. Het eerste elftal
    bezet de voorlaatste plaats. Het tweede elftal degradeert en het derde elftal moet -wegens veelvuldig niet opkomen- worden teruggetrokken uit de competitie. 

    Wel wordt in 1959 contact gelegd met de SV Hillmicke uit het Duitse Sauerland. Voor veel leden is het bezoek van Hillmicke aan Nijmegen en het tegenbezoek in Sauerland iets om niet snel te vergeten. Het heeft geleid tot diverse vriendschapsbanden, die tot op heden voortduren.

    Op 13 maart 1961 wordt de vereniging koninklijk goedgekeurd! De contributie voor de werkende leden bedraagt dan inmiddels 1,75 gulden. Ook krijgt Trekvogels een heus clubhuis. De opening vindt plaats op 11 oktober 1963 door wethouder Peters. De club bestaat dan meer dan veertig jaar. De jaren zestig verlopen verder relatief rustig. In sportief opzicht neemt het eerste team zonder opzien
    te baren deel aan de competitie, de groei van de club stabiliseert.

    De jaren zeventig en tachtig

    In 1972 neemt Barend Welling na 22 jaar afscheid als voorzitter van Trekvogels. Hij wordt benoemd tot erevoorzitter en wordt koninklijk onderscheiden. Bovendien ontvangt hij de gouden speld van de KNVB. In datzelfde jaar promoveert Trekvogels naar de hoofdklasse afdeling Nijmegen.
    Na het behalen van het kampioenschap in de hoofdklasse volgt in 1978 promotie. Er trekt een indrukwekkende stoet door Nijmegen-oost, met veel blijdschap in alle Trekvogels-gelederen. 

    Trekvogels gaat ook zaalvoetballen (1976). Eerst onder de naam HEMA, daarna met steeds meer teams onder de naam Trekvogels. Het eerste kampioenschap in de zaal volgt in 1981.

    Tegelijk met de emancipatie van de vrouw komt het vrouwenvoetbal op, met in seizoen 1980/81 de start hiervan in competitieverband. Binnen Trekvogels starten twee meisjeselftallen. In 1984 ontvangt Trekvogels de eerste vrouwelijke scheidsrechter.

    Trekvogels is meer dan voetbal alleen. Carnaval wordt in 1970 voor het eerst georganiseerd door de eigen carnavalsvereniging: de Narrenvogels. In 1979 wordt het dweilorkest “De Kwakbergband” opgericht, tot op de dag van vandaag actief. Met overigens “De Rukmussen” als oorspronkelijke naam. Daarnaast zijn er “De Vrolijke Nootjes”, de vrouwelijke variant van het dweilorkest.

    Begin jaren tachtig bezet Leo Mulders de voorzittersstoel, die hij overneemt van Ben Jeuken. Zoals altijd speelt de krappe begroting elk jaar een grote rol. Om de kas te spekken gaat de club snert verkopen voor de enorme somma van 3 gulden per liter.

    Terug naar het voetbal. Trekvogels degradeert uit de vierde klasse en komt het jaar daarop uit in de hoofdklasse afdeling Nijmegen (1983-1984). Uiteindelijk volgt dan opnieuw degradatie, ditmaal uit de hoofdklasse naar de eerste klasse afd. Nijmegen. Opmerkelijk
    hierbij is het aantal verliespunten, opgelegd omdat veel leden meedoen aan een landelijke demonstratie tegen kernraketten.

    Tot de jaren negentig draait Trekvogels bovenin mee in de eerste klasse, waarbij promotie naar de hoofdklasse in 1985 in een beslissingswedstrijd wordt misgelopen. Het belang van sporten-in-verenigingsverband wordt door de samenleving toenemend op waarde geschat: de gemeente begint met ondersteuning en begeleiding van sportclubs op vrijwillige basis. In deze periode promoveert het eerste vrouwenteam naar de1ste klasse.

    De jaren negentig

    In 1990 speelt Trekvogels bovenin mee om het kampioenschap van de eerste klasse, en eindigt uiteindelijk op de tweede plaats. Na een langslepende promotieregeling gaat zij door naar de hoofdklasse. De vereniging telt op dit moment 450 leden.
    In de hoofdklasse wordt in het jaar waarin de club 70 jaar bestaat, 1992, niet onverdienstelijk gespeeld. Trekvogels handhaaft zich in de hoofdklasse goed zonder opvallende resultaten.

    De vereniging groeit en bloeit gestaag, onderscheidt zich met name door de vele activiteiten die ontstaan buiten het sportieve. Vooral de jeugd vindt zijn weg naar de Kwakkenberg, resultaat van promotie-activiteiten richting de basisscholen. Veel nieuws in clubblad
    Via het clubblad worden de leden van Trekvogels op de hoogte gehouden. Het clubblad kent rubrieken als “Geef de fluit eens door”, “Laat het balletje rollen”, “Even voorstellen”, “Wist u dat….”, “Sterspeler” die aan de grote diversiteit van leden van Trekvogels
    naam gaf, de onontbeerlijke rubrieken “Mededelingen van het bestuur”, “Berichten uit de Algemene Ledenvergadering”, “adverteerder van de maand”, “de club van Niks”, “KritieBird”, “Het Trekvogelgevoel”.

    Er volgen talloze oproepen om als vrijwilliger een steentje bij te dragen aan de club, uitleg van de steeds weer veranderende spelregels in het toch eenvoudige voetbalspel, klachten over de toestand van de velden naast de onuitputtelijke lofzangen op de vereniging. Met regelmaat is er verslag van de resultaten van de teams door de hele club, van zowel senioren, meiden, vrouwen als junioren en pupillen.

    Ontelbare uitstapjes naar alle uithoeken van de voetbalwereld zijn voor de eeuwigheid vastgelegd, de onvergetelijke jeugdkampen
    kuis beschreven. Alweer geen promotie van het eerste elftal na lang bovenaan te hebben gestaan, in een zinderende, maar teleurstellende nacompetitie.

    In de periode 1993-1996 promoveert het eerste team naar de vierde klasse. In 1996 wordt de afdeling Nijmegen opgeheven en omgevormd tot district Oost.

    In datzelfde jaar volgt ook degradatie naar de nieuw in het leven geroepen vijfde klasse. De pers meldt, zoals al jaren eerder, problemen met de velden en hun toestand, en de staat van de kleedkamers, “de club onwaardig.” Er volgt natuurlijk grote bijval, maar weer geen actie. De ledenlijst telt dit seizoen zo’n 450-500 actievelingen.

    In 1997 bestaat Trekvogels 75 jaar! Er komt een fotoboek dat het leven van de club prachtig in beeld brengt. Ook schrijven de media mooie berichten over dit 75-jarig bestaan met een uitgebreid historisch overzicht. In 1998 komt een triest eind aan de geboorte-
    boom van Trekvogels. De oude beukenboom aan de Broerdijk/Postweg gaat ten onder aan korsthoutskoolzwam en is exit.

    Het nieuwe millennium (2000-2022)

    In 2000 speelt het eerste elftal mannen nog in de vijfde klasse, samen met rivaal, sportparkgenoot en derby-tegenstander Orion, die dit jaar via de nacompetitie promoveert. Echter niet nadat een “Veldslag om Kwakkenberg” in de krant rondom de wedstrijden tegen Orion wordt gemeld. Niet alles loopt even vreedzaam, zoals de gebeurtenissen laten zien rond de wedstrijd door “….een stel vandalen, ongetwijfeld van groen-zwarte afkomst...”. De rivaliteit bereikt een hoogtepunt met een met schuim volgespoten clubhuis van Orion, groen-zwart geverfde doelpalen en met het regelmatig overschrijden van de grens van het betamelijke op het veld.

    Wetenswaardig feit: als geluk bij een ongeluk worden scheenbeschermers door de KNVB verplicht m.i.v. seizoen 1999-2000. Dit is ook het jaar waarin sluiting van de tegenover het sportpark gelegen camping zich aankondigt. Een teleurstellende mededeling
    omdat er over en weer goede contacten zijn.

    Seizoen 2001-2002 zet Trekvogels zijn 80-jarig verjaardagsfeestje even aan de kant en wil gaan voor de titel. Dat lukt: Trekvogels wordt kampioen in 5de klasse, en promoveert. Het 80-jarig bestaan wordt dan vanzelfsprekend groots gevierd in het met een overdekt terras uitgebreid clubhuis. En zo oud als de club is, zo jong blijkt haar geest: zij gaat met de tijd mee en de digitale wereld doet zijn intrede. Communicatie verplaatst zich van wekelijks stencilwerk en per speler bezorging van de komende opstellingen aan huis via clubblad en telefonische uitwisseling over de aanstaande wedstrijden steeds meer naar bits: apps gaan gebruikt worden. Er komt een website, wedstrijdformulieren verdwijnen.

    Het eerste jaar in de 4de klas draait het elftal aanvankelijk opmerkelijk goed, maar de resultaten gaan gedurende de competitie in een duikvlucht en degradatie naar de 5de klasse volgt. Het volgende seizoen bezetten Orion en Trekvogels verrassenderwijs de eerste twee plaatsen in de vijfde klasse. De derby Orion-Trekvogels eindigt na een zinderende strijd in een nipte winst voor Orion met 1-0. Hiermee wordt de voorsprong vergroot tot 5 punten en Orion wordt overtuigend kampioen. Trekvogels haalt de nacompetitie nog, maar sleept geen promotie uit het vuur.

    In 2005 wordt Trekvogels wel kampioen, met grote voorsprong. Dit gebeurt met trainer Ton Prudon. Met de wetenschap van nu begint hier de opmars van  Trekvogels naar de hogere regionen.

    in de vierde klasse na overleg met de trainer van de A1 Ronald Smits en de nieuwe trainer van het eerste elftal Ton Kersten besloten A-jeugdspelers op te stellen: Loek van Dael, Joey Smits, Sander Geerts en Koen Lensen.
    In de nacompetitie lukt het Trekvogels net niet de promotie te behalen: Trekvogels verliest ongelukkigerwijs na penalty’s tegen UNION.
    Orion verhuist en verlaat in 2006 sportpark De Kwakkenberg waardoor het park in zijn geheel het thuishonk van Trekvogels wordt!

    Seizoen 2006-2007 eindigt het eerste elftal in de middenmoot. Boven verwachting, de competitie is zwaar, de prestaties zijn desondanks goed. Ook op andere fronten zijn er meevallers. Het hoofdveld wordt gerenoveerd en met een nieuwe kunstgrasmat verrijkt.
    Zo komt de accommodatie enigszins tegemoet aan het groeiend aantal spelende leden die graag hun partijtjes op een goede mat willen afwikkelen.

    Trekvogels staat als sportclub steeds meer voor haar maatschappelijke functie, die zij naast sport-als-recreatie altijd al gehad heeft. Zoals de samenwerking met het ROC met Trekvogels als leer/werkplaats voor komende sportleiders; contacten met Stichting Leergeld
    om sporten ook voor minderbedeelden toegankelijk te maken, initiatieven voor kinderopvang. De club krijgt steeds meer behoefte aan begeleiding en ondersteuning, er treedt een combinatiefunctionaris aan vanuit de gemeente en Sportservice Nijmegen. De club
    krijgt hiermee een bredere taak.

    Naast de groei van het aantal leden en het aansturen van de club wordt dit een grotere opgave voor het bestuur. De grote aanwas
    is vooral bij de jeugd, maar ook bij de meisjes en bij de vrouwen- en seniorenelftallen. In 2007 telt Trekvogels 17 seniorenteams. De kwaliteit van het sportpark groeit gestaag mee: het derde veld, berucht om zijn modder en zijn graspollen, wordt gerenoveerd. Er komen nieuwe kleedkamers aanvullend op de bestaande, zelf gebouwd en in eigendom genomen. Trekvogels heeft nu de beschikking over 10 kleedkamers!

    In seizoen 2007-2008 blijkt de blikseminslag in tijdens een toernooi bij Blau Weiss in Wenden het meest opmerkelijke feit. Een groep Trekvogels neemt deel aan een toernooi aldaar waar zij in een plots opkomend noodweer door de bliksem getroffen wordt.
    De kop in de krant: “Wat doen die grappig” bagatelliseert het aantal lichtgewonde maar geschrokken Nijmeegse slachtoffers. Om de spanning en emotie weg te drukken staat er bij terugkomst weer een drankje klaar in het clubhuis.

    Het jaar daarop blijft de club in de vierde klas. In mei 2009 promoveert het eerste elftal via de nacompetitie naar de derde klasse. Ton Kersten is dan trainer. In Millingen wordt Eldenia verslagen met 1-0 na verlenging. Supporters van Trekvogels komen met de bus
    naar Millingen. Peter Kersten zorgt voor de winnende goal. Groot feest!

    Het eerste vrouwenteam van Trekvogels speelt inmiddels derde klasse.

    Trekvogels telt in 2010 inmiddels meer dan 900 leden. Er zijn 4 seniorenteams bijgekomen, wat het aantal teams naar 21 brengt. Trekvogels kan de periodetitel niet verzilveren met een promotie.

    De jeugdafdeling zet zijn gestage groei door. In 2011 krijgt Trekvogels, als eerste amateurclub in Nijmegen, een voetbalacademie. Alle jonge voetballertjes kunnen extra voetbaltechniek-les door opgeleide jeugdtrainers krijgen. Een voetbalacademie met eigen website, techniek-handboek, extra trainingen en een kledinglijn. Niet iedereen wordt fabelachtig goed, maar talenten krijgen wel een kans om door te stromen.

    Het eerste elftal blijkt een stabiele middenmoter in de jaren hierna. Leo Otten neemt als trainer het stokje over van Ton Kersten en later (2011) doet Fred Razing, afkomstig van Havo, dat. Onder zijn leiding en als kadootje voor het 90-jarig bestaan promoveert Trekvogels in zijn tweede trainersjaar naar de 2de klas, ongekend hoog in het bestaan van Trekvogels! Overigens via een zeer spannende nacompetitie. Tijdens de halve finale winst thuis met 1-0 van Ruurlo. In de uitwedstrijd na een achterstand met 3-0 achter, in de blessuretijd uiteindelijk toch nog 3-2 waarna een nipt gewonnen penaltyreeks volgt. De finale wordt vervolgens glansrijk met 4-0 gewonnen van VIOD. Op dezelfde dag promoveren ook de vrouwen een en twee en het tweede elftal. De vreugde is ongekend, met als bijzonderheid dat het feest gezamenlijk gevierd kan worden met de vrouwen, die het staartje van de heren promotiewedstrijd nog meemaken. Het succes is compleet, het clubhuis staat op zijn kop.
    Trekvogels speelt zijn eerste jaar in de tweede klasse met een mix van goede jonge spelersinstroom en ervaren slimme rotten als een hecht vriendenteam. Het team begint met winst in de eerste twee wedstrijden ten koste van DCS uit Zevenaar en WSV uit Apeldoorn. Een ongekend sterke start. Mede door de goede sfeer en tomeloze inzet eindigt het team op de vijfde plek van de ranglijst. De vrouwen zetten in op spelen op weer een hoger niveau, maar daarvan komt het dit jaar nog niet.

    In seizoen 2013-2014 is Trekvogels gegroeid naar meer dan 1000 leden. De vrouwen promoveren nu wel afgetekend naar de eerste klasse. Zij laten vanaf nu hun sportieve opmars zien: in enkele seizoenen presteren zij het om van de derde klasse op te stomen naar de eerste klasse in 2014 tot zelfs de huidige -2022- competitie in de hoofdklasse!

    Het herenteam voldoet ruim, weliswaar enkele posities lager dan het vorige seizoen, door juist boven de middenmoot te eindigen. En stuit weer op rivaal Orion, wat voor mooie derby’s en memorabele wedstrijden gaat zorgen. Het hele team heeft voorafgaand aan de thuiswedstrijd tegen Orion de haren groen-zwart geverfd om duidelijk te maken hoe groot de saamhorigheid is binnen het eerste team. Trekvogels is de underdog maar gaat toch met de overwinning aan de haal. Het lijkt wel of het kampioenschap is binnengehaald. Wederom groot feest.

    Een legendarische avondwedstrijd bij Orion in seizoen 2014-2015 vormt een ander hoogtepunt. Sfeervol, veel publiek en een spannende pot leidt tot een uitbundig gevierde 0-1 overwinning in deze buurtderby. Maar het mag niet baten: het seizoen eindigt dramatisch. Waar de eerdere seizoenen het dubbeltje steeds de goede kant opvalt gaan de wedstrijden dit jaar steeds met minimaal verschil verloren. Er treedt geen verbetering op, verlies thuis tegen Orion met 0-3, aan het einde is degradatie een feit. Na 3 mooie jaren in de tweede klasse, terug in de derde klasse. In drie seizoenen 2015-2018 presteert de inmiddels redelijk vaste groep spelers gemiddeld. De verwachtingen zijn hooggespannen, maar het wordt telkens een 5de/6de plaats aan het eind. Genoeg voor ambities, maar relatief kleurloos. De teamsamenstelling verandert deze jaren nauwelijks, langzaam slaan de jaren toe. Enkelen stoppen, enkele nieuwe jongeren komen.

    In seizoen 2018-2019 dienen zich na een sporttechnisch windstille periode de langverwachte jongere spelers aan. Opgeleid door de eigen voetbalacademie onderscheiden zij zich positief en nemen de plaats in van gevestigde Trekvogel-helden. Tot opmerkelijke resultaten leidt dit nog niet, maar de verwachtingen zijn hooggespannen. Het team bezet in seizoen 2019-2020 glorieus de eerste plaats en stevent af op een triomfantelijke promotie. En dan slaat het noodlot toe. Zowel de heren als de vrouwen zijn stevig op weg naar hun beider kampioenschap, enkele speelweekenden voor het einde beide eerste op de ranglijst, wanneer in maart 2020 de coronacrisis de competitie noodgedwongen stillegt. Een grote domper. De prestaties en de spirit zijn optimaal bij in topvorm verkerende mannen- en vrouwenteams. Tot de volgende competitie wordt echter niet meer gevoetbald, zelfs niet meer getraind. Bij aanvang van competitie 2020-2021 wordt weer gestart in de derde resp. hoofdklasse. Gelukkig mag er in augustus weer gevoetbald worden! Helaas maar kort. Na 3 wedstrijden blijkt corona weer zo dreigend aanwezig dat het hele land aan strenge maatregelen ten prooi valt. Het voetbal komt weer stil te liggen, de rest van het seizoen rolt er geen bal meer. Handenwringend, tandenknarsend is het verenigingsleven stilgevallen.

    De huidige competitie 2021-2022 is onder een gelukkig gesternte begonnen: de pandemie lijkt onder controle, vele maatschappelijke activiteiten zijn weer gestart, het sporten pakt de draad weer op. Maar opnieuw gooit vanaf november 2021 corona roet in het eten:
    voetballen is niet mogelijk, competities liggen stil, trainingen kunnen geen doorgang vinden. De winter valt in, in alle opzichten. Een treurige stand van zaken bij het honderdjarig bestaan van onze eigen club!

    Het zal opgevallen zijn dat in het overzicht van de 100-jarige geschiedenis van de jarige vereniging de resultaten van het eerste herenteam van Trekvogels prominent aandacht krijgen. Dat is niet voor niets.

    Een eerste team van een voetbalvereniging is als een vlaggenschip van de club. Met aandacht in de pers, de bevindingen van een eerste team worden uitvoerig beschreven bij grote euforie en intense teleurstellingen. Een vereniging krijgt veelal zijn beoordeling door het klasse-niveau van de hoofdmacht. Binnen de club geldt het eerste team als voorbeeld voor diegenen die hun talenten willen benutten, worden spelers op hun kunnen geselecteerd, en uitgenodigd om in het vertegenwoordigend team te spelen. Zij hebben het er voor over: er wordt door weer en wind noest getraind om de talenten uit te bouwen, er wordt geconcurreerd om een plaats in het team voor de volgende wedstrijd, er wordt om de punten gestreden alsof het leven er vanaf hangt. Vele illustere namen van grandioze voetballers en wonderbaarlijke talenten circuleren door de club, waarbij de ene topper geheel in het niet valt bij de prestaties van de andere, en de kwaliteiten van een derde nog hoger bezongen worden. Elke generatie kent zijn eigen kampioen, waardoor de supporters in al die 100 jaren van Trekvogels steeds weer van onze helden hebben kunnen genieten. Zij trakteren ons op
    prachtige acties, ongelooflijke kunsten, niet te imiteren technieken en een overdaad aan inzicht. De struise, niet te passeren verdediger, die het in populariteit op moet nemen tegen de veelscorende maar luie spits, de jonge spelverdeler vol technisch inzicht en techniek die vergeleken wordt met de hardwerkende kilometervreter naast hem. Menig doelman heeft onmogelijke reddingen verricht. Een winstpartij moest gevierd worden in het clubhuis, een nederlaag trouwens evenzo.
    Op deze plek worden de namen van de spelers niet herhaald maar overgelaten aan de herinneringen van de lezer met de vraag deze enthousiast te blijven gebruiken om de geschiedenis van Trekvogels levend te houden.

rfwbs-slide